In nomine sanctæ et individue Trinitatis. Rodbertus, divina propitiante clementia, serenissimus rex. Sicut certum indubitanter est nullam potestatem nisi a Deo prorsus existere, sic consequens itaque est, ut quisquis ejus dispositione in terrenę potestatis culmine sublimatur, sub potenti ejusdem largitoris manu sese humiliat, eique de suis donis placere studeat. Quapropter notum sit omnibus per temporum curricula sibi succedentibus, tam regibus videlicet quam comitibus, cunctisque magistratuum gradibus vel reipublice ministratoribus, quod ad deprecationem Hugonis presulis nostri imperii fidelissimi, nostra regali auctoritate concedimus Cluniensi monasterio quoddam cœnobium quod Vallis Aurea dicitur, situm in Augustudunensi pago, consecratum in honore Dei omnipotentis et gloriosæ Mariæ virginis, ac beati Johannis Christi precursoris. Quod cœnobium beatę memoriæ comes Lantbertus per cuncta laudandus, nullique in suis temporibus in christiana religione secundus, ob amorem Dei omnipotentis in proprio construxerat solo, cooperante in hoc ipso opere domno Maiolo abbate. Qui etiam quandiu rebus humanis interfuit, ipsum locum decenter in omnibus adornare curavit, quem quasi quodam amoris privilegio præ omnibus dilexit, decreverat siquidem jam dictus comes eundem locum liberum esse ab omni cujuspiam loci subjectione ac seculari dominatione, ita ut liceret monachis inibi degentibus Deo servire sub proprio pastore ac pro statu totius æcclesiæ Deo infatigabiliter preces effundere. Sed quoniam refrigescente caritate jam jamque in quorumdam cordibus, venerabilis Hugo, filius ejus, alto mentis intuitu perspiciens mundanos casus semper ruituros in deterius, simulque considerans supradictum locum, in eodem statu quo pater suus decreverat, omnino per se stare non posse, humiliter adiens nostram excellentiam, obnixe deprecatus est ut per preceptum regale, regali nihilominus auctoritate, jam dictum cœnobium Cluniensi monasterio cum omni integritate concederemus. Cujus petitionibus faventes, cum consilio episcoporum et principum regni nostri, auctoritate regali jam dictum cœnobium Cluniensi monasterio subdimus, cui preest domnus Odilo pastor venerandus, et quicquid ad jam dictum locum pertinet, precepto regali firmamus, et ratum ducimus, cum omnibus ad se pertinentibus, æcclesiis scilicet, villulis, vineis, campis, terris, pratis, silvis, aquis aquarumque decursibus majoribus et rivis minoribus, cum exitibus et regressibus, cum pascuis et omnibus adjacentiis, seu omnibus servis et ancillis, vel colonis cum infantibus suis et omni cognatione eorum, totum ad integrum cedimus atque transfundimus beatis apostolis Petro et Paulo et Cluniensi monasterio, pro statu et incolomitate regni nostri, simul et principum nostrorum, atque omnium Christi fidelium, vivorum scilicet ac defunctorum. Precipientes ergo jubemus ut deinceps, per hanc nostræ sublimitatis auctoritatem, jure firmissimo predicti seculi judices, beati videlicet Petrus et Paulus et domnus abba Odilo suique successores seu jam prefati cœnobii rectores vel monachi inibi Deo servientes, teneant, ordinent, et possideant, et liberum in omnibus potiantur arbitrium ordinandi quicquid eligerint, secundum regulam Sancti Benedicti. Et ut hæc nostrę celsitudinis auctoritas firmior habeatur et per ventura tempora melius conservetur, de anulo nostro subter sigillari jussimus (Monogramme).